Je openen voor een ander
Jezelf als vrouw openen is niet hetzelfde als een klinische setting bij de gynaecoloog, waar je je benen wijdt doet en de ander doet wat hij/zij moet doen.
Nee, het is op de seconde voelen wat goed is voor jou en je lichaam. Zodat je lichaam niet alert en krampachtig reageert, maar zich opent.
Als je je opent voor een ander, terwijl je lichaam nog niet ready is, dan ga je over je eigen grens heen. Jezelf openen naar een ander, kan alleen als je trouw bent aan je lichaam. Dit is een heel fijnzinnig proces. Ik had laatst een vrouw in mijn praktijk die zich meer wilde openen, maar tijdens de sessie kwam de pijnlijke en traumatische tweede bevalling van haar dochter naar voren. Er zat, ondanks dat dit 23 jaar geleden was, nog heel veel schrik in haar lichaam. Hierdoor kon ze zich niet openen naar een man. Na een aantal sessies, heeft ze deze bevalling kunnen helen en is er ontspanning in haar lichaam gekomen.
Uit je hoofd, in je lichaam
Hoe kun je nu meer naar je lichaam luisteren?
In je lichaam kun je een ja of een nee voelen:
- ja – je ergens naar toe bewegen (dan open je je)
- nee – ergens vandaan gaan (je sluit jezelf af)
Deze beweging is je eerste impuls. Vaak voel je die als eerste in je buik. Je mind kan dit niet bedenken, je lichaam is veel sneller.
Het je werkelijk openen vraagt om grote subtiliteit. Het is op de seconde voelen wat je lichaam je aangeeft. Het gevaar van ‘grote stappen, gauw thuis’ ligt op de loer. Voor je het weet, volg je je mind die roept “Ach, open jezelf nu maar, dat kan nu wel” of “Niet zo aanstellen, de vorige keer ging het ook”. En voor je het weet, heb je er een ‘trauma’ bij. Trauma klinkt misschien wat zwaar, maar iedere keer als je over de grens van je lichaam gaat, is er toch een reactie in je lichaam. Dat kan tot verkramping (een mate van vaginisme) of dissociatie (een mate van niet meer in je lichaam aanwezig zijn) leiden.